Informacja o opłacie za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej
Uprzejmie informujemy, iż w związku z wejściem w życie nowej ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne, art. 269 ust. 1 pkt 1 oraz art. 272 ust. 22 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1566 ze zm.), z dniem 1 stycznia 2018 r. wprowadzono nowe opłaty za usługi wodne, wynikające z tytułu zmniejszenia naturalnej retencji terenowej, na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej.
Zgodnie z art. 270 ust. 7 ww. ustawy, wysokość opłaty za usługi wodne za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej zależy odpowiednio od wielkości powierzchni uszczelnionej, rozumianej jako powierzchnia zabudowana wyłączona z powierzchni biologicznie czynnej oraz zastosowania kompensacji retencyjnej. Sposób obliczania opłaty za tę usługę wodną reguluje art. 272 ust. 8 ww. ustawy wskazując, że wysokość opłaty ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wyrażonej w m2 wielkości utraconej powierzchni biologicznie czynnej oraz czasu wyrażonego w latach.
Wysokość opłaty retencyjnej ustala Prezydent i przekazuje w formie informacji podmiotom obowiązanym do jej uiszczenia.
Opłata jest ustalana kwartalnie, a podmiot obowiązany do jej uiszczenia wnosi ją na rachunek bankowy tut. Urzędu w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu przedmiotową informację. Przepisy dają możliwość podmiotowi zobowiązanemu do złożenia reklamacji, jeśli nie będzie się zgadzał z wysokością opłaty.
Zgodnie z art. 269 ust. 2 i ust. 3 zwolnione z opłaty retencyjnej są jezdnie dróg publicznych oraz drogi kolejowe, z których wody opadowe lub roztopowe są odprowadzane do wód lub do ziemi przy pomocy urządzeń wodnych, umożliwiających retencję lub infiltrację tych wód oraz kościoły i inne związki wyznaniowe.