Kalendarz pierwszych dni września 1939 r. opracowany na podstawie materiałów Muzeum Historii Kielc.

1 września – późnym rankiem nad Kielcami przeleciały samoloty kierujące się na Skarżysko-Kamienną. Luftwaffe bombardowało koszary wojskowe na Bukówce, lotnisko w Masłowie oraz ujęcie miejskiego wodociągu koło Białogonu. Stanowiska obrony przeciwlotniczej były zaledwie w kilku punktach miasta. Mimo nikłej obrony, około godz. 16 udało się zestrzelić jeden samolot niemiecki, którego załogę ujęto w rejonie Piasków.

2 września –  w nocy na zapleczu gospodarczym Urzędu Pocztowego przy ul. Sienkiewicza wybuchł pożar, który szybko udało się opanować. Podejrzewano, że za to zdarzenie są odpowiedzialni niemieccy dywersanci, jednak śledztwo prowadzone przez żandarmerię wojskową nie ustaliło winnych.

3 września – w Kielcach pojawiły się pierwsze grupy uchodźców cywilnych i żołnierzy z wycofujących się oddziałów wojskowych (głównie z 7. DP rozbitej pod Janowem). Rozpoczęto organizowanie obrony miasta. Do miasta przybył płk dypl. Kazimierz Glabisz, który objął dowództwo nad oddziałami w mieście i okolicy.

4 września – w związku z intensywnym bombardowaniem miasta, rozpoczęto ewakuację urzędów oraz zakładów przemysłowych. Niemcy jednak uniemożliwili wywóz maszyn niszcząc tory, bocznice i stację kolejową.

5 września – kolejny dzień wzmożonych nalotów. Zbombardowany został węzeł kolejowy, dworzec, poważnie zostały uszkodzone także wodociągi i sieć elektryczna. Tylko w rejonie dworca kolejowego zginęło i odniosło rany około 80 osób.

Walki z nacierającymi wojskami niemieckimi trwały w okolicach miasta, w rejonie Dymin, Słowika, szosy na Morawicę. Pod silnym ogniem nieprzyjaciela polscy obrońcy zmuszeni zostali do wycofania się. Niemcy weszli do Kielc wieczorem.