Patronat honorowy nad wydarzeniem objął prezydent Kielc Bogdan Wenta.

Zaprezentowane zostaną przedstawienia, autorstwa dwóch choreografów: Tobiasza Sebastiana Berga i Grzegorza Pańtaka:

„Sen Jakuba” – w choreografii Grzegorza Pańtaka, spektakl wznowieniowy;

„SM. Masochistyczne obrazy ojciec – syn” – spektakl premierowy, choreografia Tobiasz Sebastian Berg.

„SEN JAKUBA” 

Obsada wznowieniowa: Szymon Pacholec (Jakub), Małgorzata Boruń, Małgorzata Kowalska, Katarzyna Lipiec, Marta Starostecka, Klaudia Tkaczyk, Bartłomiej Banasiak, Aleksander Staniszewski, Mateusz Wróblewski (alter ego), Kamil Zdańkowski, Mateusz Wróblewski (alter ego), Piotr Ziółkowski

Założenia dramaturgiczne spektaklu wynikały z zaczerpnięcia przez choreografa z dwóch obszarów: z tekstu z Księgi Rodzaju opisującego tytułowy sen Jakuba oraz z utworu muzycznego Krzysztofa Pendereckiego zatytułowanego „Przebudzenie Jakuba” na orkiestrę symfoniczną.

„We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: << Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i twych potomków. Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę Cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję.”

Utwór muzyczny „Przebudzenie Jakuba” Krzysztofa Pendereckiego był kluczową inspiracją i bezpośrednią przyczyną podjęcia przez choreografa Grzegorza Pańtaka o realizacji tego spektaklu tanecznego. Stanowi także główną warstwę dźwiękową utworu scenicznego.

W spektaklu użyte zostało nagranie „Przebudzenia Jakuba” Krzysztofa Pendereckiego – Naxos.

„SM. MASOCHISTYCZNE OBRAZY OJCIEC-SYN”

PREMIERA

Choreografia: Tobiasz Sebastian Berg

Dramaturgia: Beniamin M. Bukowski

Opracowanie muzyczne: Karol Osman

Przestrzeń i kostiumy: Barbara Bińkowska

Obsada:

Bartłomiej Banasiak, Szymon Pacholec, Dawid Pieróg, Aleksander Staniszewski, Mateusz Wróblewski, Kamil Zdańkowski, Piotr Ziółkowski

Twórcy spektaklu przyjrzą się relacjom ojciec – syn, które znamy z przypowieści o synu marnotrawnym przedstawionej w Ewangelii według św. Łukasza, z „Syna marnotrawnego” Siergieja Prokofiewa czy malarstwa związanego z tą tematyką. Artyści obudują tę opowieść współczesnymi kontekstami psychologicznymi, społecznymi i filozoficznymi.

A jaką wybiorą dla tego tematu formę?

Powstająca choreografia jest stanem ciała oraz emocjonalnością i zmysłowością syna w sytuacji mierzenia się z sylwetką ojca i swoją własną męskością. Podczas tego spotkania twórczego staramy się pracować nad językiem naszych ciał. Z próby na próbę odbiegamy od tańca klasycznego, to często jest tylko forma, już bardzo archaiczna jako choreografia. Poprzez otwarte i rozwibrowane w tańcu współczesnym ciało poruszą tematy słabości syna w stosunku do figury ojca, słabości męskiej, dziecięcej miłości syna do ojca określanej przez Zygmunta Freuda miłością erotyczną oraz symbolicznym „zabójstwem” ojca jako aktem wejścia w dorosłość.

Spektakl będzie również wystawiany podczas 13. Interdyscyplinarnego Festiwalu Wielkopostnego Nowe Epifanie 2022,  organizowanego przez Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie.

Spektakl powstał we współpracy z Festiwalem Nowe Epifanie jako efekt Laboratorium Nowych Epifanii.