W tym roku przypada 130. rocznica urodzin i 80. tragicznej śmierci jednego z najbardziej oryginalnych polskich twórców Brunona Schulza. Senat RP ustanowił rok 2022 Rokiem Brunona Schulza. Z tej okazji, po kilku latach przerwy, „Kubuś” pokaże przedstawienie, które miało swoją premierę w styczniu 2015 roku.

Twórcy spektaklu mają na swoim koncie udział w licznych festiwalach, Główną Nagrodę na 17 Festiwalu Sztuki Teatralnej – Sztuka Polskiej Prowincji w Rybniku (2015), a scenograf Cengiz Özek, także nagrodę za wyrażenie teatru lalką na X Międzynarodowym Festiwalu Teatru Lalek i Animacji Filmowych dla Dorosłych „Lalka też człowiek” w Warszawie (2015).

Fragment recenzji „Cynamonowe cienie” Karola Suszczyńskiego – portal TEATR DLA WAS – 4 IX 2014: (…) „Akcja rozgrywa się równocześnie w planie żywym i lalkowym. Cienie są na zmianę ilustracją opowiadanych historii i równorzędnymi partnerami aktora. Dramaturgię spektaklu intensywnie podbija muzyka, która wykonywana na żywo staje się trzecim partnerem scenicznym. Najbardziej uwagę skupiają jednak niezwykle finezyjne formy teatru cieni: od klasycznych wycinanek, które obrazują szereg elementów (pojedyncze przedmioty, postaci a nawet tętniące życiem miasteczko), przez transparentne cienie z wyraźnie zaznaczonymi konturami, cienie przywoływanych ze wspomnień Józefa mieszkańców domu (matka, ojciec, Adela – granych przez żywych aktorów), aż po wymyślne cienie stworzone z gry światłem, refleksami, odbiciami i zniekształceniami różnych iluminujących przedmiotów. Bogactwo tych form zachwyca.(…)”

Fragment recenzji „Schulz nasz współczesny” Konrada Szczebiota – „Teatr Lalek” nr 1 (119) 2015: „(…) A jednak, pod warstwą polsko-żydowskiego Drohobycza, sklepów kolonialnych, "CK monarchii", archaicznego i nieznośnie pogmatwanego języka kryje się coś, co młodym ludziom w drugiej dekadzie XXI wieku jest bliskie.

Robert Drobniuch wraz ze wspomagającym go w adaptacji Tomaszem Damulewiczem ze Schulzowskiego „ogrodu o rozwidlających się ścieżkach” wybrali jeden tylko motyw: relacji ojciec - syn, oglądanej oczami tego drugiego w momencie uświadamiania nieodwołalności wchodzenia w dorosłość i związanej z tym traumy. I co niezwykłe, zachowując niepowtarzalny smak języka Schulza, stworzyli opowieść konsekwentną i klarowną tak treściowo, jak i formalnie. A do tego, dla przeciętnego młodego widza, całkowicie zrozumiałą.(…) Dawno nie widziałem w polskim teatrze lalek spektaklu tak korespondującego ze współczesnością, przemyślanego, harmonijnie skonstruowanego, dobrze zagranego i bogatego w znaczenia mimo prostoty użytych środków. Udał się więc karkołomny zamysł, by połączyć dwie odległe czasowo i geograficznie tradycje lalkarskie, na bazie zdawałoby się anachronicznej podstawy literackiej. Poddany tej próbie Schulz okazał się nie tyle współczesny, co uniwersalny.”

Spektakl realizowany jest w ramach Sceny dla Młodzieży i Dorosłych i skierowany do widzów od 16 lat. Walorem, oprócz poetyckiego tekstu, wyjątkowej scenografii i gry autorskiej, jest muzyka grana na żywo przez Michała Górczyńskiego (klarnet/klarnet basowy) – artysty tworzącego m.in. Bastarda Trio.

„Sklepy cynamonowe” można będzie zobaczyć w niedzielę, 27 listopada o godz. 18.00. Grupy szkolne teatr zaprasza 28 i 29 listopada na spektakle o godz. 10.00 i 12.30. Wcześniej bo 23 listopada przedstawienie zobaczą widzowie w Bytomskim Centrum Kultury.

Adaptacja - Tomasz Damulewicz
inscenizacja i reżyseria - Robert Drobniuch
współpraca reżyserska - Cengiz Özek (Turcja)
scenografia i lalki - Cengiz Özek (Turcja)
muzyka - Michał Górczyński, Karol Nepelski
klarnet/klarnet basowy na żywo - Michał Górczyński.

Obsada:
Józef - Karol Smaczny (gościnnie)
Ojciec - Andrzej Kuba Sielski
Adela/Matka - Ewa Lubacz
animacja figurami, lustrami, światłem - Ewa Lubacz, Andrzej Kuba Sielski, Grzegorz Karkowski (gościnnie).

Fot. Bartek Warzecha