Pamięć o bohaterach Powstania Warszawskiego wiecznie żywa

Kielczanie uczcili 80. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego. Główne obchody w stolicy województwa świętokrzyskiego odbyły się przed pomnikiem Harcerzy Poległych za Ojczyznę na Skwerze Harcerskim im. Szarych Szeregów. Tradycyjnie, w godzinę „W”, czyli o 17:00, na pamiątkę heroicznego zrywu 1 sierpnia 1944 roku, w całym mieście zawyły syreny.

Uroczystości poprzedziła msza św. w intencji poległych za wolność Ojczyzny Kościele Garnizonowym pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski. Po niej uczestnicy w kolumnie przeszli na miejsce głównych obchodów. Urząd Miasta Kielce reprezentowali wiceprezydent Kielc, Łukasz Syska oraz sekretarz Miasta Kielce, Tomasz Porębski. Pamięć o uczestnikach Powstania Warszawskiego uczcili również m.in. weterani i członkowie organizacji kombatanckich, władze i członkowie Okręgu Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Kielcach, Kielecka Rodzina Katyńska, przedstawiciele sił zbrojnych RP i służb mundurowych, młodzież, kieleccy radni oraz mieszkańcy.

Była to też okazja do wręczenia odznaczeń i wyróżnień. Na mocy postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzeja Dudy za zasługi w działalności na rzecz honorowego krwiodawstwa, za propagowane idei czerwonokrzyskiej odznaczeni zostali: Srebrnym Krzyżem Zasługi - Szczepan Baiński, Szczepan Grzegorz Pisarczyk oraz Zbigniew Bogdan Zaborski, zaś Brązowym Krzyżem Zasługi – Renata Dorota Korzeniowska. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na wniosek Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w uznaniu szczególnych zasług w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość Ojczyzny uhonorował Medalem „Pro Patria” Grzegorza Gołębiowskiego i Mateusza Maksyma Kwiatka.

CZYM BYŁO POWSTANIE WARSZAWSKIE?

Na mocy rozkazu dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora” Powstanie Warszawskie rozpoczęło się 1 sierpnia 1944 r. o 17:00 – godzinie „W”. Miało na celu wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji przed wkroczeniem Armii Czerwonej. Armia Krajowa i władze Polskiego Państwa Podziemnego zamierzały ujawnić się i wystąpić wobec Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (utworzonego w Lublinie i zależnego od woli Stalina) w roli gospodarza, jako jedyna legalna władza niepodległej Rzeczypospolitej.

Powstanie, planowane na kilka dni, upadło 3 października po 63 dniach walki. Zginęło od 16 tys. do 18 tys. żołnierzy AK i od 150 tys. do 180 tys. cywilów. Po kapitulacji Warszawa została doszczętnie zniszczona przez Niemców.

O ile pod względem militarnym powstanie zakończyło się klęską, o tyle pod względem politycznym miało ogromne znaczenie. Polacy zademonstrowali dążenie do odzyskania niepodległości. Jak pisał po wojnie Jan Nowak-Jeziorański, uczestnik tego niepodległościowego zrywu, „kurier z Warszawy”, walka nie była daremna, a Powstanie Warszawskie sprawiło, że „państwo polskie, chociaż zniewolone i wasalne, zachowało swoją odrębność, przetrwało Stalina, który w swych zamysłach prawdopodobnie chciał z niego z czasem uczynić część ZSRS”.

Powrót na początek strony