XX wiek – dziś

Liczne zrywy patriotyczne: udział w powstaniach, spiski, manifestacje, strajki świadczyły o tym, że mieszkańcy starali się otrząsnąć z niewoli rosyjskiej. Doprowadzały jednak do prześladowań i zaostrzania terroru, a wielu wybitnych mieszkańców Kielc zostało zesłanych na Sybir. Wobec zdecydowanej postawy społeczeństwa car zezwolił na zakładanie polskich organizacji społecznych i kulturalnych. W 1906 r. powstał w Kielcach Oddział Polskiej Macierzy Szkolnej, dwa lata później Towarzystwo Biblioteczne i Oddział Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Od 1903 r. w mieście działało już 27 przedsiębiorstw. W 1913 powstała elektrownia i pierwsze stałe kino w Kielcach. Założono Szkołę Techniczną oraz żydowską szkołę handlową.

Po wybuchu pierwszej wojny światowej do Kielc wkroczyła Kompania Kadrowa Strzelców J. Piłsudskiego, a we wrześniu 1914 roku odbyło się tu zaprzysiężenie I Pułku Legionów Polskich. W czasie wojny nowa linia kolejowa połączyła Kielce z Częstochową. Miasto odzyskało niepodległość w 1918 r., po 123 latach niewoli. Mimo zniszczeń wojennych, stało się siedzibą władz administracyjnych dużego województwa.

Poszerzono granice Kielc o okoliczne miejscowości, a liczba mieszkańców stale rosła, osiągając w 1939 roku ponad 71 tys. osób. Rozpoczęły działalność nowe przedsiębiorstwa m.in. Fabryka Odlewów "Ludwików", popularna SHL, fabryka Granat (dzisiejsza NSK Iskra), Fabryka Mebli Henryków, liczne cegielnie. W 1926 roku uruchomiono nową elektrownię, w 1927 - sieć kanalizacyjną, w 1929 - wodociągową. Kolejny wielki impuls stanowiło w latach 30-tych utworzenie Centralnego Okręgu Przemysłowego, który objął części województw: kieleckiego, lubelskiego, krakowskiego i lwowskiego. Jego powierzchnia wynosiła około 15% terytorium Polski, zamieszkiwało tu 18% ludności kraju.

W ramach budowy COP na Kielecczyźnie rozbudowano zakłady zbrojeniowe w Radomiu i Starachowicach. W tym czasie w Kielcach funkcjonował garnizon wojskowy z koszarami na Stadionie oraz Bukówce (obecnie mieści się tu jedyne w Polsce Wojskowe Centrum Szkolenia dla potrzeb Sił Pokojowych Organizacji Narodów Zjednoczonych). Rozwijało się także życie kulturalne miasta, ukazywały się czasopisma i dzienniki, m.in. "Gazeta Kielecka".

Rozkwit miasta przerwała II wojna światowa, a wojska niemieckie opanowały Kielce już w pierwszych dniach września. Na początku okupacji hitlerowcy zamordowali prezydenta miasta, Stefana Artwińskiego. Lata 1939-1945 to dla Kielc okres aktywnej konspiracyjnej walki o odzyskanie wolności. Działały tu agendy ZWZ-AK, SZP, "Orła Białego", BCh i NSZ. Funkcjonował hufiec Szarych Szeregów. W lasach podkieleckich od 1943 r. skupiały się oddziały partyzanckie. Odbywało się tajne nauczanie na poziomie szkoły średniej i powszechnej, potem także Kursów Uniwersyteckich (1943r.) w porozumieniu z Uniwersytetem Ziem Zachodnich i Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. Wojska hitlerowskie zostały wyparte z miasta przez Armię Czerwoną 15 stycznia 1945 r. Nowy rozdział w swoich dziejach zniszczone Kielce rozpoczęły z liczbą tylko 48 tys. mieszkańców. 

Ostatnim tragicznym akordem istnienia zorganizowanej społeczności żydowskiej w Kielcach był pogrom z 4 lipca 1946 r. Na skutek pogłosek o porwaniu przez Żydów chłopca narodowości polskiej, tłum zgromadzony przed kamienicą przy ul. Planty 7/9 (siedziba przedstawicielstwa Centralnego Komitetu Żydów w Polsce), zamordował 42 ocalałych z Holocaustu jej mieszkańców. Pogrzeby ofiar pogromu odbyły się na kieleckim cmentarzu żydowskim 8 lipca 1946. W procesach po pogromie wydano i wykonano 9 wyroków śmierci. Na mogile ofiar pogromu 4 lipca 1947 r. wzniesiono pomnik. O kieleckim pogromie przypominają także tablice pamiątkowe na budynku przy ul. Planty 7/9, oraz pomnik pomiędzy ulicami: IX Wieków Kielc i Piotrkowską, odsłonięty w 2006 r. w 60-tą rocznicę tragedii.

Lata powojenne to okres ciągłej rozbudowy, szczególnie intensywnej w latach 70-tych. Powstały wtedy nowe duże osiedla mieszkaniowe, Politechnika Świętokrzyska (przekształcona z Kielecko - Radomskiej Wyższej Szkoły Inżynierskiej), dzisiejszy Uniwersytet Jana Kochanowskiego (dawniej Akademia Świętokrzyska), czyli do 2000 r. Wyższa Szkoła Pedagogiczna (na bazie Wyższej Szkoły Nauczycielskiej).

Miasto liczyło pod koniec lat 70-tych około 160 tysięcy mieszkańców. Na przełomie 1979/80 r Kielce powiększyły swoje terytorium osiągając obecny kształt.

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w 2000 roku przekształciła się w Akademię Świętokrzyską, by w 2011 roku stać się klasycznym Uniwersytetem Jana Kochanowskiego.
Dzięki najszybciej rozwijającym się w Polsce Targom Kielce, nasze miasto od lat stanowi miejsce spotkań największych firm krajowych i zagranicznych, reprezentujących różne dziedziny gospodarki.

Kielce - stolica województwa świętokrzyskiego jest jednym z najdynamiczniej rozwijających się miast w Polsce, zamieszkiwanym przez około 181 tysięcy ludzi.

Miasto wykorzystało skok cywilizacyjny, jaki niesie ze sobą członkostwo w Unii Europejskiej. Dzięki środkom unijnym, inwestowaniu w placówki kultury, pomoc społeczną, infrastrukturę techniczną i sportową stały się przyjazne dla swoich mieszkańców, turystów, biznesmenów i osób niepełnosprawnych. Miasto oferuje ciekawe nieruchomości, profesjonalną obsługę przedsiębiorców oraz wysoki standard usług około biznesowych. To miejsce ważnych wydarzeń kulturalnych i sportowych o charakterze międzynarodowym. 

Powrót na początek strony