Rzeźba "Człowiek ze złamanym nosem" powstała w 1975 r. podczas pleneru rzeźbiarskiego. Wykonana została z kamienia naturalnego – wapienia bolechowickiego. To jednoczęściowa rzeźba antropomorficzna: syntetycznie zarysowana postać masywnego mężczyzny nawiązująca do paradygmatycznej mortualnej formy wywodzonej od cyklu Jeńców Michała Anioła - człowiek w głębokim przysiadzie z ciałem wygiętym do tyłu i ramionami „spętanymi” za biodrami. Głowa spazmatycznie odgięta, modelunek torsu mocno ekspresyjny. Niewielki cokół wykonany z nieobrobionego bloku kamiennego (tak jak sama rzeźba – wapienia bolechowickiego) o proporcjach ogólnie prostopadłościennych.

Rzeźba eksponowana jest na przylegającym do ulicy S. Staszica skwerze kpt Jana Bularskiego – w ciągu z rzeźbami Adama Myjaka, Józefa Opali i Ryszarda Wojciechowskiego. Pierwotnie umiejscowiona była przy kieleckiej synagodze przebudowanej na Archiwum Państwowe.

Stanisław Romańczuk (ur. 1945) to absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom w 1970 r. w pracowni profesora Tadeusza Łodziany), autor realizacji plenerowych, między innymi pomnika Matki Polki w Instytucie Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi (z Tadeuszem Markiewiczem), pedagog w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Radomiu, uczestnik plenerów rzeźbiarskich i pobytów twórczych w Orońsku, zajmujący się twórczo również medalierstwem i malarstwem.