Rzeźba "Etiuda" („Żywe wiązania”) autorstwa Wacława Staweckiego powstała w 1973 r. podczas pleneru rzeźbiarskiego w Orońsku. Wykonana została z kamienia naturalnego – wapienia pińczowskiego. Rzeźba ma formę monumentalnej (wys. 3,7 m) złożonej z dwóch części silnie zwertykalizowanej zwartej grupy trzech postaci organicznie ze sobą zrośniętych. Został w niej zastosowany kubiczny syntetyczny modelunek w pionie: dolna partia – nogi – słabo uplastyczniona, część górna – torsy i twarze - o wyrazistym modelunku z dramatycznym wyrazem całości. Przesłanie pracy podwójnie wyrażone formalnie: poprzez fizyczne zespolenie postaci i poprzez kilkukrotne owinięcie całości taśmami – bandażami. Ustawiona na niskim płytowym cokole z piaskowca szydłowieckiego. Sygnowana W. Stawecki OR[ońsko] 73

Jej miejscem ekspozycji jest niezmiennie od 1973 roku skwer Szarych Szeregów.

Wacław Stawecki (ur. 1947) to absolwent Państwowej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu (studia na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w pracowniach prof. Bazylego Wójtowicza i doc. Magdaleny Więcek – Wnuk). Od 1972 r. pracuje i tworzy w Kielcach i Tuczępach - uprawia malarstwo oraz rzeźbę architektoniczną i wystawienniczą, w różnych materiałach: drewnie, metalu, kamieniu, ceramice. Jego prace rzeźbiarskie tworzą cykle m.in.: Relacje, Katharsis, Ecce Homo, Epitafia (Sarkofagi), Pomniki, Portrety, Fontanny, Ptaki, Cienie, Katedry. Jego najbardziej znanym dziełem jest monumentalna rzeźba Piety Michniowskiej w Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskiej w Michniowie.