(Pyrrhula pyrrhula)

Gil jest nielicznym, lokalnie średnio licznym ptakiem lęgowym kraju.

Gil jest większy od wróbla. Ptak o krępej sylwetce, wydatnej piersi i dużej głowie. Dziób czarny, gruby, krótki, mocny i stożkowaty. Tęczówki oczu i nogi są brązowe. U obu płci czarny wierzch głowy, biały kuper i długi, niebieskoczarny ogon. Skrzydła długie, czarne ze skośną białą pręgą. Dymorfizm płciowy jest mocno zaznaczony, choć obie płci są jednakowej wielkości. U samca policzki i pierś jaskrawoczerwona, grzbiet (płaszcz) niebieskawopopielaty. U samicy pierś bledsza, brązowo-różowa, grzbiet brązowoszary. Młode podobne do samic, z szarobrązowym brzuchem, ale bez czarnej czapeczki i z beżową, a nie białą, pręgą na skrzydle. Ubarwienie dorosłe zyskują dopiero po jesiennym pierzeniu.

Gniazduje głównie w borach świerkowych i lasach z podszytem świerkowym lub jałowcowym, rzadziej w innych drzewostanach iglastych i niektórych liściastych. Sporadycznie odbywa lęgi w zadrzewieniach miejskich. Zimą koczuje, także w miastach odwiedzając karmniki.
Przeważnie osiadły, w Polsce zimą pojawiają się ptaki z północy i ze wschodu Europy.
W Kielcach zimuje nielicznie, w latach 2000-2004 odnotowywany w ilościach od 200-400 osobników.