Tyto alba

Płomykówka jest nielicznym lub bardzo nielicznym ptakiem lęgowym Polski; obecnie w wielu miejscach nawet ginącym. Występuje w całym kraju z wyjątkiem wysokich gór. Jej liczebność szacuje się na 1000-4000 par. W Krainie Gór Świętokrzyskich stwierdzono 63 pary tej sowy, w tym w Kielcach 2 pary.

Płomykówka jest wielkości 33-40 cm. Ma smukłą sylwetkę i długie nogi. Charakteryzuje ją biała, sercowata szlara, czarne oczy i jasne ubarwienie. Gniazdujący w Polsce podgatunek guttata jest z wierzchu ciemnopopielaty, a spód ma rdzawożółty, plamkowany czarnymi lub czarno-białymi kropkami. Samica jest nieznacznie ciemniejsza od samca i posiada silniejsze kropkowanie spodu ciała.
Lot płomykówki jest wolny z głębokimi, nierównomiernymi uderzeniami skrzydeł. W locie skrzydła ma długie i zaokrąglone na końcu, a nogi często opuszczone.

Płomykówka występuje prawie wyłącznie w osiedlach ludzkich, zarówno w krajobrazie rolniczym, podmiejskim, ostatnio jednak coraz rzadziej w miastach. Najchętniej zasiedla miejsca położone wokół terenów otwartych: pól, łąk, pastwisk.
Gniazduje na wieżach i strychach kościelnych, w stodołach, czasem również w gołębnikach. Zajmuje także budki lęgowe.

Żywi się przeważnie drobnymi gryzoniami chwytanymi na ziemi, ale także nietoperzami, ptakami, płazami, a nawet rybami.

Jest gatunkiem osiadłym, ale ptaki w pierwszym roku życia koczują.