W 1835 roku ewangelicy zamieszkujący Kielce i najbliższe okolice zwrócili się do władz o przydzielenie im placu rządowego przy obecnej ul. Sienkiewicza, który zostałby przeznaczony pod budowę kościoła i domy parafialnego. Po uzyskaniu zgody i zdobyciu niezbędnych funduszy przystąpiono do budowy kościoła, który prawdopodobnie zaprojektował architekt Karol Meyzer. W 1838 roku przystąpiono do budowy kościoła, który w dwa lata później tj. w roku 1840 poświęcono i oddano do użytku wiernym. Historia ewangelików w Kielcach związana jest z pobytem i działalnością Stanisława Staszica w Kielcach, założeniem szkoły górniczej i sprowadzeniem wielu wykładowców z Fryburga (Saksonia) - właśnie ewangelików.

Kościół wybudowany w stylu klasycystycznym, na planie prostokąta, posiada jednonawowy korpus i wieże od strony północnej. Portyki, które zostały umieszczone naprzeciw siebie po obu bokach nawy tworzą z zewnątrz formę podobną do transeptu. W każdym z portyków trójkątny przyczółek podtrzymują cztery kolumny. Tworząca front od ulicy wieża dzieli się na dwie kondygnacje, które są rozczłonkowane pionowo pilastrami. Hełm, który jest w kształcie ostrosłupa, umieszczony jest na osi wieży. Wieża kościoła zwieńczona jest hełmem i czterema małymi ostrosłupami, które przypominają iglice rozmieszczone w jej narożnikach. Zwieńczenie wieży nawiązuje do doktryny wyznania ewangelicko-augsburskiego: koncentracji na osobie i dziele zbawczym Jezusa Chrystusa oraz czterech fundamentalnych zasad leżących u podstaw nauki Kościoła. Cztery małe wieżyczki symbolizują również Ewangelie - będące podstawą Kościoła Ewangelickiego. Wieża mieści główne wejście do kościoła i kręte schody na chór. Chór muzyczny wspierają kolumny w obrządku toskańskim. Płaski strop nakrywa nawę, a wielkie okna sklepione są półkoliście. Dawniej, po obu stronach kościoła istniały ogrody, od wschodu warzywny od zachodu owocowy. Podwórze zamykał budynek stajni, a narożna kamienica ul. Sienkiewicza i Hipotecznej była przeznaczona na dom dla pastora.

Od czasów Staszica ewangelicy zżyli się z miastem, niejednokrotnie piastowali wysokie stanowiska lub byli właścicielami okolicznych majątków. Uczestniczyli w życiu miasta, ginęli za Polskę. W 1939 roku ewangelicy w Kielcach liczyli około 2000 wiernych. Wielu zginęło w obozach koncentracyjnych, część została ewakuowana na Zachód. Niewielka grupa ewangelików (33) nie mogła udźwignąć ciężaru utrzymania kościoła. W 1960 roku budynek kościelny tytułem dzierżawy przekazano w użytkowanie Parafii Polsko-Katolickiej. Kościół odnowiono, założono marmurowe posadzki oraz zaopatrzono w nowe krzesła. Ze starego wyposażenia pozostały: krucyfiks, lichtarze, marmurowa chrzcielnica oraz unikalne w skali kraju organy pochodzące z lat 60-tych XIX wieku. W części ołtarzowej umieszczono duży równoramienny krzyż tzw. jerozolimski. Jest symbolem, który łączy wszystkich chrześcijan.
Obecnie budynek pełni funkcje Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego św. Trójcy oraz jednocześnie Ekumenicznej Świątyni Pokoju.