Wojciech Bartosz (Bartos) Głowacki – kosynier w insurekcji kościuszkowskiej, chorąży grenadierów krakowskich. W bitwie pod Racławicami odznaczył się wielkim męstwem, a jego bohaterski czyn zdobycia rosyjskiego działa przeszedł do historii.
Śmiertelnie ranny pod Szczekocinami, wraz z powracającymi po klęsce wojskami, dotarł do Kielc, gdzie prawdopodobnie zmarł. Pochowany został w kościele Najświętszej Marii Panny (katedra) 9 czerwca 1794 roku. Początkowo jego grób znajdował się w kościelnej kaplicy zwanej Ogrójcem. W okolicach roku 1870, podczas odnawiania kieleckiej katedry, grób bohatera przeniesiono na cmentarz katedralny, umieszczając go po prawej stronie kościoła od jego frontu (płd.-zach. narożnik).

W 1928 roku, w 10 rocznicę Odzyskania Niepodległości, umieszczono tam tablicę pamiątkową, z napisem: „Ś.P. Wojciech Bartosz Głowacki, bohater spod Racławic. Ranny pod Szczekocinami. Zmarł w Kielcach 9.VI.1794”. Nad napisem znajduje się krzyż wraz z dwoma, symbolicznie skrzyżowanymi, kosami.